Galatasaray Lisesi Korosu ve Orkestrası

Galatasaray Eğitim Vakfı kurulduktan sonraki dönemde, ilk üç yıl, Galatasaray Lisesi’nin fiziki ve eğitsel alt yapısının güçlendirilmesi, desteklenmesi işleri üzerinde çalışmalar yapıldı. 1985 yılı başında Mütevelliler Kurulu Toplantısında İkinci devre Yönetim Kurulu üye seçimi yapıldı. Yenilenen yönetim kurulu, kültürel faaliyetlere yönelinmesini uygun ve gerekli gördü.

Bu devrede, müzik kültürünü bilen ve özümseyen bir kişi, aynı zamanda Vakfın Genel Sekreteri olarak okulda müzik çalışmalarını ben üstlendim. Aklımda ideal projeler vardı. Ancak bunlar ne derecede gerçekleştirilebilir? Orası bir bilinmeyen! Kolayca, süratle ve düşük maliyetle gerçekleştirilebilecek bir çalışma olarak Galatasaray Lisesi hafif müzik orkestra ve korosunu kurmaya karar verdim. O dönemde Galatasaray Lisesi kız bölümü Ortaköy’deki binada bulunuyordu.

Koro oluşumu için soprano seslere de ihtiyaç vardı. İlk aşamada, böyle bir koronun kurulacağı haberi Ortaköy ve Beyoğlu’ndaki öğrencilere duyuruldu. Bu arada okulun Müzik klübü üyeleri ile toplantılarım oldu. Bu işlerin nasıl olacağı, nasıl programlanacağı ve çalışılacağı, neler yapılacağı ayrıntıları ile anlatıldı. Vakıf olarak, Orkestraya Klavye, elektrogitar, elektrobas ve bateri olarak yeni enstrümanlar alındı. Diğer taraftan, Ortaköy ve Beyoğlu’nda sesi güçlü, müziği kolayca algılayabilen öğrenciler arasından koro elemanı seçimi yapıldı. Toplamda 50 kadar öğrenci seçildi, sonra bu rakam 40 a düştü.

Orkestra ve koro çalışmaları, Beyoğlu binasında Salı ve Perşembe günleri saat 16:00 dan itibaren yapılıyordu. Kız öğrenciler, ders sonrasında Ortaköy’den Beyoğlu’na özel servis ile taşınıyordu. Müzik çalışmaları, nota ve

armoni alt yapısına tamamen uygun olarak gerçekleştiriliyordu. Koro kendi içine 4 bölümden oluşuyordu:  Solistler, armoni birinci, ikinci ve üçüncü sesler grupları. Tüm bu sesler birleştiğinde, armonik alt yapı desteğindeki müzik parçası solistler grubu tarafından seslendiriliyordu. Bir hafif müzik orkestrası nasıl çalışır? Okulun müzik gurubuna tüm ayrıntılar anlatılmıştı. Olay tamamen özümsenmişti. Çalışmalar bu orkestranın birebir eşliğinde sürdürülüyordu. İki ay süren emekli, gayretli, çalışmaların sonunda, iki parça hazırlanabildi: “All you need is love” ve “Sweet Caroline”. Öğrenciler bu performansa ulaşıldığında gerçekten çok mutlu oldular, parçaları kendilerine çok güvenerek keyifle seslendirmekten büyük zevk almaya başladılar. Bu noktada, gurur verici bir olay yaratmak, onları ödüllendirmek gerekiyordu.

TRT İstanbul Televizyon yöneticileri ile yaptığım temaslar sonucu, Galatasaray Lisesi Hafif Müzik Orkestra ve Korosunun TV 'de canlı yayına çıkması sağlandı. Ve … Grubumuz 26 Ocak 1986 tarihinde rahmetli Halit Kıvanç’ın Stüdyo Pazar programında canlı yayına çıkarak okulumuzu ve camiamızı onurlandırdı. Ben de tabiatiyle çok mutlu oldum. Aynı günün akşamı onlarca kutlama telefonları aldım. Amacım, bu koronun başarılı ve ünlenmiş olmasını sağlamaktı. Tabii ki, belli seviyeye kadar ben götürecektim, ama umut veren bir başarı seviyesine ulaştığında, işi profesyonel kişilere bırakmak gerekecekti. Örneğin bugünkü Boğaziçi Korosu ve Chromas Korosu gibi. Büyük bir mutluluk ve gurur duyacaktım. Lisemizin adı bu konuda da yücelecekti, Galatasaray Lisesi Orkestra ve Korosu marka olacaktı. Ama olamadı. Sebebini burada anlatmayacağım.

1985-86 da bu koroda yer alan ortodontist Dr. Pervin Bilginer ile GSL Vista orkestrasında 10 yılı aşkın bir zamandan beri beraberiz. Pervin orkestranın altın sesli solisti. Ne büyük mutluluk! Gene koroda yer alan

kardeşlerden biri, Haluk Polat, bugün çok başarılı bir koro hocası ve ses kayıt stüdyosu sahibi. Koro ekibinin orkestra elemanları kimlerdi? Klavyede Murat Çekem, elektro gitar Hayri Erdeniz, bas gitar Cem Kahyaoğlu, bateri Murat Çimenli. Murat Çekem, sonraki yaşamında müziğe devam etti. Zaten sesi de mükemmeldi. İyi bir müzisyen oldu. Cem, Dış İşleri Bakanlığı’nın değerli bir Büyükelçisi oldu. Halen Moritanya Büyükelçisi

olarak görevine devam ediyor. Şahsen bu olumlu gelişmelerden dolayı çok mutlu oluyorum. Hatırladıkça gurur duyuyorum. Bu olayı da gerçekten, İz Bırakan Anılar olarak değerlendiriyorum.

Sonraki yazıya ulaşmak için tıkla yınız.